संत महदंबा उर्फ महादाईसा किंवा रूपाईसा (जन्म: १२३८, मृत्यू: १३०८) या मराठी भाषेतील पहिल्या स्त्री कवयित्री होत्या. त्यांचा जन्म १३व्या शतकात झाला आणि त्या श्री चक्रधरस्वामींनी स्थापलेल्या महानुभाव पंथाच्या एक अत्यंत महत्त्वपूर्ण संन्यासिनी होत्या. त्या पंथाच्या मोठ्या आई म्हणून ओळखल्या जात होत्या, ज्या पंथातील अनुयायींनी त्यांना “आऊसा” म्हणजे आई असे संबोधले.


महदंबा यांचे जीवन एक प्रेरणादायक उदाहरण होते. त्यांची कथा बालविध्वा होऊन, पंथाच्या संन्यासिनी बनलेल्या एका महिलेच्या संघर्षाची आहे. त्यांचा जन्म एका विद्वान कुटुंबात झाला होता, आणि त्यांचं घराणं साहित्यिक परंपरेने समृद्ध होतं. त्यांच्या विवाहाच्या वयातच विवाह झाला होता, परंतु पतीच्या मृत्यूनंतर त्यांना वैधव्य आले. त्यानंतर त्यांना परमार्थाची ओढ लागली आणि त्या चांगल्या मार्गावर जाण्याचा ठरवले. त्यांनी महादाईसाच्या शिष्या म्हणून दादोसाच्या पंथात प्रवेश केला आणि पुढे श्री चक्रधरस्वामींच्या महानुभाव पंथाच्या शिकवणीनुसार संन्यास घेणारी एक श्रेष्ठ महिला बनली.


महानुभाव पंथाच्या स्थापनेसाठी श्री चक्रधर स्वामींनी संन्यासाला खूप महत्त्व दिलं आणि या पंथात स्त्री-पुरुष सर्वांनाच समान स्थान दिलं. महदंबा यांनी संन्यासिनी म्हणून जीवनाचा स्वीकार केला आणि त्या पंथाच्या सेवा कार्यात समर्पित होऊन भक्तिरुपात काव्य रचले. महदंबांच्या काव्यात भक्ती, प्रेम आणि समर्पण हे मुख्य घटक होते.

sant-mahadamba-charitra


महदंबा यांच्या काव्याची एक विशिष्ट ओळख म्हणजे त्यांच्या साहित्याचा अत्यंत सहज आणि प्रभावी बोलभाषेतील असणे. त्यांचा काव्यप्रकार “ढवळे” किंवा विवाहविषयक गीतांच्या रुपात होता. ‘धवळे’ म्हणजे विवाहसंबंधी गीते, जी विवाहाच्या सर्व टप्प्यांचे वर्णन करत असत. महदंबांनी ‘मातृकी रुक्मिणीस्वयंवर’ या काव्याची रचना केली होती, ज्यात विशेषतः रुक्मिणीच्या स्वयंवराचे वर्णन केलं आहे. या काव्यांतील प्रत्येक ओवीत, शब्दांच्या आद्याक्षरांचा विशेष विचार केला होता, जो त्या काळातील पंढिती काव्याचा एक महत्त्वाचा घटक ठरला.


महदंबा यांच्या जीवनात श्री कृष्णाची विशेष भक्ती होती. त्यांचा जीवनप्रवास आणि भक्तिरसाच्या शोधातून त्यांना कृष्णाच्या चरित्राची ओढ लागली होती. त्यांची कवयित्री म्हणून खासियत अशी की, त्यांनी भक्तिरूप काव्य रचून एक नवा आदर्श स्थापला. महदंबा यांचा महानुभाव पंथाच्या शिस्तीला स्वीकारून आयुष्याची गोडी घेतली आणि भक्तिरुपी कार्य केले.


महदंबा या एका आदर्श आणि प्रेरणादायी महिला होत्या. त्यांचा जन्म रामसगाव या गावात झाला, ज्यामुळे त्यांचा संबंध जालना जिल्ह्याशी जोडला जातो. त्यांच्या साहित्यामध्ये “धवळे” ही काव्यशैली अत्यंत प्रसिद्ध आहे, ज्यामध्ये विवाहाची गाणी आणि त्यातील कथा नेमक्या आणि सहजतेने सादर केल्या आहेत. महदंबा यांच्या काव्यात वैयक्तिक जीवनाचे, शारीरिक आणि मानसिक कोंडमाऱ्याचे चित्र अधिक स्पष्टपणे दिसून येते. त्यांनी संन्यास घेऊन, पंथाच्या सेवा कार्यात झोकून दिलं आणि एक उच्च आध्यात्मिक जीवन जगलं.


महदंबा ही एक संवेदनशील, कार्यक्षम आणि सुगम जीवन जगणारी महिला होती. तिच्या मनातील जिज्ञासा आणि शोधाच्या भावना तिला काव्य, गाणे आणि विविध कार्यांमध्ये व्यक्त होत होत्या. ती एक सक्षम, नीटनेटकेपणाचा आदर्श ठेवणारी, कार्यक्षम आणि देखण्या रांगोळ्या काढणारी महिला होती. तिचे काव्य आणि लेखन आजही महानुभाव संप्रदायात आणि मराठी साहित्याच्या इतिहासात अत्यंत महत्त्वपूर्ण मानले जाते.

संत महदंबा यांच्या काव्याची आणि भक्तिरसाची परंपरा आजही आपल्या भक्तांमध्ये प्रेरणा देते आणि त्या काळातील समाजाच्या शिस्तीचे, कार्यपद्धतीचे आणि अध्यात्मिक दृष्टिकोनाचे उत्तम उदाहरण ठरते.