श्रीकृष्णाची-आरती
shri-krishnachi-aarti
|| श्रीकृष्णाची-आरती १ ||
ओवाळूं आरती मदनगोपाळा ।
श्यामसुंदर गळां वैजयंतीमाळा ।। धृ० ।।
चरणकमल ज्याचें अति सुकुमार ।
ध्वजवज्रांकुश ब्रीदाचा तोडर ।। १ ।।
नाभिकमळ ज्याचें ब्रह्मयाचें स्थान ।
हृदयीं पदक शोभे श्रीवत्सलांछन ।। २ ।।
मुखकमल पाहतां सुखाचिया कोटी ।
वेधले मानस हारपली दृष्टी ।। ३ ।।
जडितमुगुट ज्याचा दैदीप्यमान ।
तेणें तेजें कोंदलें अवघें त्रिभुवन ।। ४ ।।
एका जनार्दनीं देखियेलें रूप ।
पाहतां अवघें झाले तद्रूप ।। ५ ।।
|| श्रीकृष्णाची आरती २ ||
हरि चला मंदिरा ऐशा म्हणती गोपिका म्हणती राधिका ।
भावें ओवाळिती यदुकुलतिलका ।। धृ ।।
एकीकडे राई एकीकडे रखुमाई ।
भावे ओवाळिता हरिसी तूं होसी दो ठाई ।। हरि ।। १ ।।
अष्टाधिक सोळा सहस्र ज्याच्या सुंदरा ज्याच्या सुंदरा ।
जिणे जिणें प्रार्थिलें जासी तियेच्या घरा ॥ हरि ।। २ ।।
एका जनार्दनी हरी तूं लाघवी होसी ।
इतक्याही भोगुनी ब्रह्मचारी म्हणवीसी ।। हरि ॥ ३ ॥
|| श्रीकृष्णाची आरती ३ ||
अवतार गोकुळी हो । जन तारावयासी ।
लावण्यरुपडे हो । तेजःपुंजाळ राशी ।
उगवले कोटिबिंब। रवि लोपला शशी ।
उत्साह सुरवरां । महाथोर मानसी ।। १ ।।
जय देवा कृष्णनाथा । राईरखुमाई कांता ।
आरती ओवाळीन । तुम्हा देवकीसुता ।। धृ ॥
कौतुक पहावया । भाव ब्रह्मयाने केली ।
वसेंही चोरूनिया गोपाल गाईवसें। दोन्ही ठाई।
सत्यलोकासी नेलींरक्षिली ।।
सुखाचा प्रेमसिंधू । अनाथांची माऊली ॥ २॥
चोरितां गोधनें हो। इन्द्र कोपला भारी ।
मेघ कडाडिला । शिला वर्षल्या धारी ।
रक्षिले गोकुळ हो। नखीं धरिला गिरी ।
निर्भय लोकपाळ अवतरला हरी ॥३॥
वसुदेव देवकीचे । बंद फोडिली शाळ ।
होऊनिया विश्वजनिता । तया पोटिंचा बाल ।
दैत्य हे त्रासियेले । समुळ कंसासी काळ ।
राज्य हें उग्रसेना । केला मथुरापाळ ४।।
तारिले भक्तजन । दैत्य सर्व निर्दाळून ।
पांडवा साहाकारी । अडलिया निर्वाणी ।
गुण मी काय वर्णु । मति केवढी वानूं ।
विनवितो दास तुका । ठाव मागे चरणी ।। ५ ।।
|| श्रीकृष्णाची आरती ४ ||
सहस्त्रदीपें दीप कैसी प्रकाशली प्रभा ।
उजळल्या दशदिशा गगना आलीसे शोभा ।। १ ।।
कांकड आरति माझ्या कृष्ण सभागिया ।
चराचर मोहरलें तुझी मूर्ती पहाया ।। धृ ।।
कोंदलेंसे तेज प्रभा झालीसे एक ।
नित्य नवा आनंद ओंवाळितां श्रीमुख || २ ||
आरति करितां तेज प्रकाशलें नयनीं ।
तेणें तेजें मीनला एका एकीं जनार्दनीं ।। ३ ।।
|| श्री कृष्णाची आरती ५ ||
ऐकोनी कृष्णकीर्ती मन तेथें वेधलें ।
सगुणरूप माये माझ्या जीवीं बैसलें ।
तें मज आवडतें अनुमान न बोले ।
पाहावया रूप याचें उतावीळ हो झालें ।। १ ।।
यालागीं आरती हो कृष्णा पाही हो सखी ।
आणिक नावडे हो दुजे तिहीं हो लोकीं ॥ धृ ।।
पाऊल कृष्णजीचें माझ्या जीवीं बैसलें ।
सनकादिक पाहा महा आसक्त झाले ।
मुक्त जो शुकमुनी तेणें मनीं धरिलें ।
तें मी केवीं सोडूं मज बहू रुचलें || २ ||
निर्गुण गोष्टि माये मज नावडे साचें ।
सगुण बोल कांहीं केव्हां आठवी वाचें ।
पाया लागेन तूझ्या हेंचि आर्त मनींचें ।
तेणें घडेल दास्य रमावल्लभाचें ।। ३ ।।