गणपतीची आरती

 आरती सप्रेम जयजय स्वामी गजवदना । तुझिया स्मरणें

जाति पातकें पार्वतीनंदना । मोरया पार्वतीनंदना ॥ धृ ॥

मस्तकी मुकुट जडिताचा शोभतो जाण ।

कानी कुंड्लांची दिपकें झळकती परिपूर्ण ॥

पायीं घुंगुर वाळे घालुनी शोभती चरण

। तुझिया दोंदावरी कंठी पदक घालुन ॥ १ ॥

मूषक वाहनावरी स्वारी करोनियां फिरसी ।

चंद्रम तुजला हांसे म्हणोनि शाप दिधलासी ॥

ganpati-aarti-aarti-saprem-jayjay-swami

तेहतीस कोटी देव मिळोनि प्रार्थियलें तुजसी ।

दया करा महाराज उ:शाप देउनियां त्यासी ॥ २ ॥

भाद्रपद चतुर्थीचा दिवस सुदिन ।

त्या दिवशीं या चंद्रमाचे पाहूं नये वदन ।

हाच शाप दिधला त्यासी ऎका हो जन ।

जे जन पाहतील मुख त्यांसी दु:खपीडा जाण ॥ ३ ॥

वत्सें रक्षित असतां कृष्णें सोम पाहिला ।

स्यमंतक मणि जाबुवंते गृहासमिप नेला ।

आळ आला श्रीकृष्णावरी क्रोधातें चढला ।

शोधालागीं जातां तेव्हां जांबुवंत मिळाला ॥ ४ ॥

रामचंद्रे जांबुवंते होतें बोलणें ।

यास्तव आतां जाणे झाले युद्धाकारणें ।

युद्ध प्रसंग टळला तेव्हां कन्या देऊन ।

मणि आधन दिधला तेव्हा आले परतुन ॥ ५ ॥

सत्राजिता श्रीकृष्णाने मणि तो दिधला ।

असत्य भाषण करितां त्यांसी क्रोध बहु आला ।

सत्यभामा बोलावुनि दिधली कृष्णाला ।

मणि आंदण देऊनि त्यासी समाधान केला ॥ ६ ॥

गोपिकांचे गृही श्रीहरी भक्ती नवनीर ।

गोपी जाऊनि यशोदेपाशी सांगती वृत्तांत ।

कृष्ण तुझा चांडाळ येऊनि धरी अमुचा हस्त ।

काय सांगू यशोदे त्याची करणी अघटीत ॥ ७ ॥

ऎसी वार्ता कानी पडतां माता घाबरली ।

जाईनि एकदंतापाशी नवस बोलली ।

संकष्टीची व्रतें तुझी करीन मी आगळी ॥ ८ ॥

यशोदेचे नवस पूर्ण झाले म्हणोनिया ।

व्रतें तुझी नरनारी करतील मोरया ।

पतित मी आळशी माझी मतिमंद काया ।

दास म्हणे माझें मस्तक नित्य तुझे पायी ॥ ९ ॥