जय देव जय देव जय अवधूता ।
अगम्यें लीला स्वामी त्रिभुवनि तुझि सत्ता ॥ धृ. ॥

तुझें दर्शन होतां जाती हीं पापें ।
स्पर्शनमात्रें विलया जाती भवदुरितें ॥


चरणी मस्तक ठेवुनि मनिं समजा पुरतें ।

वैकुंठीचे सुख नाही यापरतें ॥ जय ॥ १ ॥

datta-aarti-jayjay-sridattaraj-hi-panchara



सुगंधकेशर भाळीं वर टोपीटीळा ।
कर्णि कुंडलें शोभति वक्ष:स्थळि माळ ॥


शरणांगत तुज होतां भय पडलें काळा ।
तुझे दास करिती सेवासोहळा ॥ जय॥ २ ॥


मानवरुपी काया दिससी आम्हांस ।
अक्कलकोटी केंला यतिवेषे वास ॥


पूर्णब्रह्म तोची अवतरला खास ।
अज्ञानी जीवांस विपरीत हा भास ॥ जय॥ ३ ॥


निर्गुण निर्विकार विश्वव्यापक ।
स्थिरचर व्यापुनि अवघा उरलासी एक ॥


अनंत रुपें धरिसी करणें मायीक ।
तुझें गुण वर्णिता थकले विधिलेख ॥ जय॥ ४ ॥


घडता अनंतजन्यसुकृत हें गांठी ।
त्याची ही फलप्राप्ती सद्‌गुरुची भेटी ॥


सुवर्णताटी भरलीं अमृतरसवाटी ।
शरणागत दासावरि करी कृपादृष्टी ॥ जय॥ ५ ॥